بالندگی پس از سانحه ، قدرت و تاب آوری بیشتر در برابر آسیب ها

بالندگی پس از سانحه ، نام کتابی است  که توسط ریچارد جی . تدسکی – برت ای . مور نوشته شده است و  مترجم آن دکتر فاطمه مدرسی فرد است این کتاب را انتشارات رشد منتشر کرده است .

بالندگی پس از سانحه یا راهنمای گام به گام برای دانایی ؛ قدرت وتاب آوری بیشتر در برابر آسیب ها عنوان و هدف اصلی این اثر است این کتاب کمک میکند که استعداد نهانی خود را برای رشد شخصی، تغییر مثبت، و توانمندی درونی کشف کنید.

چنانچه سانحه ای را تجربه کردید یا اختلال استرس پس از سانحه داشتید، احتمالا با تعدادی از علائم، نظیر افکار ترسناک، خاطرات بد تکراری، اضطراب، افسردگی، بی خوابی، یا حتی اعتیاد دست و پنجه نرم کرده اید. فرایند بهبود از آسیب، دشوار و دردناک است.
کتاب «بالندگی پس از سانحه» راهنمای مناسب و دلسوزانه ای است که با استفاده از آن می توانید استعداد درونی خودتان را برای رشد مثبت پس از سانحه کشف کنید.

مهارت های موثر را برای مقابله و بالندگی در سانحه و همچنین ادغام موفقیت آمیز تجربه تان با داستان زندگی خود را شناسایی کنید و آن را به کار بگیرید. آثار سانحه می تواند چالش برانگیز باشد، اما با این کتاب شما قادر به یافتن حس تازه ای از هدفمندی و رضایت از زندگی می شوید.

رشد پس از سانحه (PTG ) به تجربه ذهنی تغییرات شخصی و روانشناختی مثبتی گفته می شود که پس از وقوع یک حادثه سخت ایجاد شده و نتیجه مبارزه فرد علیه این حادثه استرس زا می باشد که دارای اهمیت انطباقی است(تدسچی و کالهون،۲۰۰۴). نقش حوادث گوناگونی در ایجاد رشد پس از سانحه بررسی شده است.

از جمله: سوگ و داغدیگی،سرطان،حوادث رانندگی،زلزله،جنگ،جراحی و بیماری ها،تجاوز جنسی،ویروس های مختل کننده سیستم ایمنی بدننیز عاملی است که بطور مشخص زندگی انسان را تهدید جدی قرار می دهد.

تاکنون تحقیقات زیادی در مورد انواع تغییرات مثبتی که یک فرد ممکن است بر اثر روبرو شدن با یک ضربه روانی تجربه کند انجام شده،اما با این حال الگوهای نظری که در این حوزه مطرح شده(کاهونو تدسچی ۱۹۹۸،شافر و موس،۱۹۹۲و۱۹۹۸)به بعضی از عوامل موثر در رشد توجه کرده اندکه به چند طبقه کلی تقسیم می شوند:
۱) عوامل مربوط به حادثه
۲)عوامل مربوط به شخص
۳)عوامل محیطی
۴) ارزیابی و واکش های انطباقی (سیاگل و همکاران،۲۰۰۵)

البته این پیامدها فقط محدود به موارد منفی نمی‌شود و بر اساس پژوهش‌ها، برخی موقعیت‌های استرس‌زا و رنج‌آور می‌توانند بستر مناسبی برای پیشرفت افراد فراهم کنند و افراد آسیب‌دیده گاه نه‌تنها به وضعیت قبلی خود بازمی‌گردند، بلکه به سطح بالاتری از عملکرد روانی نیز می‌رسند.

رشد پس از سانحه با تغییرات مثبت روان‌شناختی پنج حیطه دارد:
الف) ارتباط با دیگران که به معنای توسعه شبکه روابط و صمیمیت بیشتر با آن‌هاست؛
ب) احتمالات جدید که نشان‌دهنده ایجاد یک مسیر یا فرصت‌های جدید است؛
ج) توان شخصی که اشاره به افزایش قدرت درونی و توانایی اتکا به خود در سختی‌ها دارد؛
ه) تغییر معنوی که به فهم تجارب و تقویت باورهای معنوی اشاره دارد؛
و) قدردانی از زندگی که به معنای پی‌بردن به ارزش زندگی است.

تغییراتی مانند افزایش ارزش زندگی و اولویت ها و افزایش معنویت،هم درون فردی هستند و هم مانند بهبود در روابط بین فردی با اعضای خانواده و دوستان، افزایش بیان گری و خودافشایی، بین فردی هستند.این تغییرات  مثبت در سه حوزه کلی رخ می دهند: تغییر در اولویت ها و اهداف زندگی، تغییر در در روابط با دیگران و احساس قدرت درونی بیشتر. این مفهوم، یعنی رشد پس از سانحه دارای اهمیت سازشی است و قرن ها است که شناسایی شده اما فقط در طی چند سال اخیر است که مورد تحقیق قرار گرفته است.